Jeżeli osoba poszkodowana przyczyniła się do powstania szkody musi się liczyć z niższym odszkodowaniem. Taką możliwość dają przepisy kodeksu cywilnego a mianowicie art. 362 (przyczynienie do szkody), który stanowi, że:
“jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron”.
Oznacza to, iż w przypadku gdy poszkodowany swoim zachowaniem doprowadził do powstania lub powiększenia rozmiaru strat, ubezpieczyciel może odpowiednio zmniejszyć świadczenie ubezpieczeniowe.
Przyczynienie do szkody – orzecznictwo Sądu Najwyższego!
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.10.1972r. sygn. akt I CR 354/72
O rozmiarach zmniejszenia odszkodowania z uwagi na przyczynienie się poszkodowanego do powstania szkody decydują okoliczności wskazane w art. 362 k.c. w tym m.in. stopień winy obu stron.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.10.2005r. sygn. akt VI Ca 663/05
Przyczynienie się poszkodowanego do zaistnienia wypadku ma wpływ na wysokość przyznanego zadośćuczynienia.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 20.09.1975r. sygn. III CZP 8/75
Zachowanie się małoletniego poszkodowanego, któremu z powodu wieku winy przypisać nie można (art. 426 k.c.), może stosownie do art. 362 k.c. uzasadniać zmniejszenie odszkodowania należnego od osoby odpowiedzialnej za szkodę na podstawie art. 436 k.c.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 02.12.1985r. sygn. IV CR 412/85
Osoba, która decyduje się na jazdę samochodem z kierowcą będącym w stanie po spożyciu napoju alkoholowego przyczynia się do odniesionej szkody powstałej w wyniku wypadku komunikacyjnego, gdy stan nietrzeźwości kierowcy pozostaje w związku z tym wypadkiem. Spożycie napoju alkoholowego przed jazdą z takim kierowcą uważać należy za znaczne przyczynienie się do powstania szkody (art. 362 k.c.).
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19.07.2000r. sygn. II CKN 1123/98
Wyłączna wina spowodowania szkody przewidziana w art. 435 § 1 k.c. występuje tylko wtedy, gdy zawinione działanie poszkodowanego lub osoby trzeciej było jedyną przyczyną wypadku. Tylko taki wyłączny związek między tym zawinionym postępowaniem a szkodą zwalnia od odpowiedzialności posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody (art. 436 § 1 k.c.). Sytuacja taka nie występuje, jeżeli przyczyną wypadku była nie tylko wina poszkodowanego lub osoby trzeciej, ale gdy składają się na nią także inne elementy podmiotowe i przedmiotowe
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09.04.2005r. sygn. II CK 481/04
Osoba piesza przechodząca przez jezdnię w miejscu oznaczonym powinna mieć zapewnione maksymalne bezpieczeństwo. Kierowca zawsze musi się liczyć z możliwością pojawienia się na jezdni osoby pieszej, jest więc zobowiązany zmniejszyć szybkość do granic pozwalających w razie potrzeby na natychmiastowe zatrzymanie pojazdu. W związku z tym kierowca ma obowiązek obserwowania nie tylko jezdni, ale również przylegającego do jezdni w miejscu przejścia chodnika, aby upewnić się, czy nikt nie wkracza na jezdnię, a jeżeli wkracza, to natychmiast hamować.