Jesteś niezadowolony z wysokości otrzymanego odszkodowania lub decyzji o odmowie wypłaty – masz prawo złożyć reklamację do ubezpieczyciela.
Zgodnie ustawą z dnia 05.08.2015r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i Rzeczniku Finansowym reklamację można złożyć w każdej jednostce ubezpieczyciela w formie ustnej lub pisemnej. Po złożeniu reklamacji ubezpieczyciel ma 30 dni na odpowiedź. Przepisy ustawy stanowią ponadto, że w przypadku nieudzielenie odpowiedzi na reklamację w powyższym 30 dniowym terminie, uznaje się ją za rozpatrzoną pozytywnie. Niestety Ubezpieczyciele pomimo niedotrzymywanych terminów na udzielenie odpowiedzi stoją na stanowisku, że przepis ten nie daje podstaw do automatycznego uznania roszczenia. w związku z taki problemami Rzecznik Finansowy zwrócił się do Sądu Najwyższego z wnioskiem o rozstrzygnięcie problemu i podjęcie stosownej uchwały.
Dnia 13.06.2016r. Sąd Najwyższy podjął uchwałę w sprawie sygn. akt III CZP 113/17 dotyczącą przekroczenia terminu udzielenie odpowiedzi na reklamację. Sąd Najwyższy nie podzielił prokonsumenckiego podejścia zaprezentowanego przez Rzecznika Finansowego.
Na pytanie Rzecznika Finansowego, czy:
„W postępowaniu wszczętym przez klienta przeciwko podmiotowi rynku finansowego o zapłatę kwoty roszczenia zgłoszonej w reklamacji klienta, art. 8 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 2270) nie wyłącza możliwości kwestionowania przez podmiot rynku finansowego zasadności dochodzonego roszczenia; na podmiocie tym spoczywa ciężar dowodu, że powodowi nie przysługuje roszczenie lub przysługuje w niższej wysokości.”
Sąd Najwyższy podjął uchwałę:
„W postępowaniu wszczętym przez klienta przeciwko podmiotowi rynku finansowego o zapłatę kwoty roszczenia zgłoszonej w reklamacji klienta, art. 8 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 2270) nie wyłącza możliwości kwestionowania przez podmiot rynku finansowego zasadności dochodzonego roszczenia; na podmiocie tym spoczywa ciężar dowodu, że powodowi nie przysługuje roszczenie lub przysługuje w niższej wysokości.”