Zadośćuczynienie z tytułu uszkodzenia ciała nie może być zbyt niskie, gdyż może to prowadzić do deprecjacji zdrowia jako dobra o szczególnej wadze. Nie ma charakteru kary pieniężnej i nie może prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia poszkodowanego.

Stopień przyczynienia musi udowodnić ubezpieczyciel – wyrok SA I ACa 108/20

Ciężar udowodnienia faktu przyczynienia się powoda do zaistniałej szkody spoczywa na ubezpieczycielu. Skoro poszkodowany wykazał, iż obrażenia, jakich doznał były konsekwencją wypadku, to pozwanego ubezpieczyciela obarczał ciężar udowodnienia ekscepcji i okoliczności uzasadniających oddalenie powództwa.

Zadośćuczynienie po wypadku komunikacyjnym – wyrok SO II Ca 6/20

Należne pokrzywdzonemu zindywidualizowane zadośćuczynienie nie może być mechanicznie mierzone przy zastosowaniu kryterium uszczerbku na zdrowiu, w przeciwieństwie do zryczałtowanej wysokości jednorazowego odszkodowania przyznawanego z zabezpieczenia społecznego.

Zadośćuczynienie za krzywdę dla osób pośrednio poszkodowanych – uchwała SN III CZP 60/17

W orzecznictwie Sądu Najwyższego konsekwentnie przyjmuje się, że istnieje i podlega ochronie dobro osobiste, którego istotą są więzi łączące osoby bliskie i które najczęściej jest opisywane jako prawo do życia rodzinnego obejmujące różnego rodzaju więzi.

Zadośćuczynienie pieniężne z art. 448 kc – Uchwała SN III CZP 69/17

Poważne uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia bezpośrednio poszkodowanego prowadzi do naruszenia dobra osobistego osoby najbliższej i podlega ochronie na podstawie art. 448 w związku z art. 24 § 1 k.c.

Przyczynienie pasażera do wypadku – wyrok SN IV CSK 552/15

Konstrukcja przyczynienia ma zastosowanie wówczas, gdy zachodzi zbieg przyczyn i nie da się dostatecznie wyodrębnić tej z nich, którą można przypisać samemu poszkodowanemu. Każdorazowo jednak między jego zachowaniem a doznanym uszczerbkiem musi istnieć adekwatny związek przyczynowy.

Przyczynienie do wypadku osoby małoletniej – wyrok SA I ACa 415/15

Przyczynienie się małoletniego, któremu ze względu na wiek winy przypisać nie można nie prowadzi do zwolnienia sprawcy szkody od odpowiedzialności.

Zadośćuczynienie za chorobę zawodową. – wyrok SN IV CSK 99/05.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Heleny D. przeciwko Skarbowi Państwa – Wojewodzie Zachodniopomorskiemu w Szczecinie o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 kwietnia 2006 r. skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego

Zadośćuczynienie po wypadku komunikacyjnym – wyrok SN I CK 7/05

Ze względu na niewymierny charakter krzywdy, oceniając jej rozmiar, należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, w tym: czas trwania i stopień intensywności cierpień fizycznych i psychicznych, nieodwracalność skutków urazu, rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, wiek poszkodowanego, poczucie

Zadośćuczynienie

Zadośćuczynienie z tytułu uszkodzenia ciała – wyrok SR II C 2539/16